Spelen is leuk én gezond

Ken je dat gevoel als volwassene dat wanneer je langs een speeltuin loopt, je in moet houden om er niet naartoe te rennen? Om te gaan schommelen, wipwappen en van de glijbaan te gaan. Maar dat impuls onderdrukken we meestal want ja: gênant, toch? Het spelen zoals we deden als kind, verdwijnt wanneer we ouder worden. Terwijl spelen gezond blijkt te zijn voor je mentale gezondheid. Het kan een goede uitlaatklep zijn voor negatieve gevoelens en stress verminderen.

Voor kinderen heeft spelen een duidelijk leerzame functie. “Spelen is heel goed voor de motorische ontwikkeling. Door bijvoorbeeld blokken te stapelen of te pielen met lego”,  vertelt Marjolein Bultinck, psycholoog bij GGzE. “Naarmate je ouder wordt, kom je voor andere uitdagingen en ontwikkelingen te staan. Je hebt concentratie en rust nodig om je huiswerk te maken, bijvoorbeeld. Spel leent zich minder goed voor zo’n situatie.” Dat spelen meer naar de achtergrond verdwijnt, laat zich dus goed verklaren. Maar dat betekent niet dat het niet alsnog gewoon heel leuk kan zijn. “We leven in een wereld vol moetjes en regels. Van buitenaf worden ons heel veel grenzen opgelegd. En om daar eens los van te komen, is het ontzettend belangrijk om je innerlijke kind de vrije ruimte te geven. Ik denk dat het een goed middel is tegen sombere gedachten. Ik brabbel een gek taaltje met mijn kind, ga schommelen, dans met een collega door de gang… Het helpt me om zaken los te laten”, vertelt Marjolein.

Muur om het kind

Maar de schaamte die men soms voelt om het innerlijke kind los te laten, herkent ze ook. Zeker sinds ze ook de functie van manager heeft. “Ik durf nu wat minder; heb het idee dat ik serieus moet zijn. Er is toch de angst voor wat andere mensen vinden. Ons is aangeleerd dat het kinderachtig is. En die term heeft iets negatiefs”, zegt Marjolein. Toch moedigt ze anderen aan om vooral eens gek te doen. Loop bij een collega naar binnen en trek een gekke bek, ga huppelen, samen even dansen. Bij cliënten moedigt ze het soms ook aan. “Sommige cliënten moesten als kind al snel volwassen worden. Zij staan soms totaal niet meer in verbinding met hun innerlijke, blije kind. Er staat echt een muur omheen. Ik heb een cliënt eens aangemoedigd om te gaan schommelen. Het was een stoere, volwassen man. Hij moest een drempel over maar is het gaan doen en werd er ontzettend blij van! Even lekker los van dat imago van een gespierde vent die stoer moet zijn.”

Bellen blazen, hoepelen of trampoline springen: het maakt niet uit.

Klein beginnen

Betekent dit nu dat iedereen moet gaan huppelen of schommelen? “Nee, begin vooral klein. Onderzoek waar je schroom vandaan komt en maak dat bespreekbaar. En ga op zoek naar dat waar je positieve kriebels van in je buik krijgt. Die krijg ik door te schommelen, maar dat is voor iedereen anders. En de schaamte kun je alleen doorbreken door het gewoon eens te proberen”, aldus Marjolein.