Er zijn van die dagen dat ik het vreemd vind dat ik gewoon nog rondloop. Mijn lichaam lijkt dan ten onder te gaan aan allerlei echte en ingebeelde ziektes en kwaaltjes. Het gaat in mijn lichaam en in mijn hoofd hink, stap, sprong van ongemak naar handicap: van een kuchje naar taaislijmziekte. Van schimmelnagels die leiden tot afgevallen tenen. Van eczeem naar huidkanker (het bewuste vlekje is voor anderen nauwelijks waarneembaar) De looprekjes en rolstoelen lijken dan op te doemen in de mistige horizonten van mijn toekomst.
Ik heb steeds meer hulpmiddelen nodig (of denk ik alleen maar dat ik ze nodig heb?) om mezelf gaande te houden: Steunzolen en brillen, pillen en supplementen, antiroosshampoo, shape-wear. Rugkrabbertjes, kniebeschermers, nordic-walking stokken. Naadloze sokken, anti-rimpelcrème en E-bike. Zo erg als ik heeft toch bijna niemand het op deze leeftijd? Vraag ik me af wanneer ik zuchtend de trap op loop. In de slaapkamer kijk ik per ongeluk in de spiegel. Een frisse en energieke vrouw, met een gezonde blos op haar wangen kijkt terug. Wacht even….
Mijn gedachtestroom maakt een draai van bij́na 180˚. Was het niet zo dat ik best een sterk gestel heb? Mijn opa is 97 geworden. Mijn ouders zijn beide nog in leven, en fit. Oké, bij mij loopt niet alles helemaal vlekkeloos qua gezondheid. Maar, houd ik mezelf voor, je kunt maar aan één ding tegelijk doodgaan, dus ik hoef me niet overal druk over te maken. Dat scheelt.
Zolang ik alles zo veel mogelijk met mate doe, zit ik eigenlijk best lekker in mijn vel. Met mate stressen, wel voldoende bewegen, maar ook weer niet overdrijven. Lekker je rust pakken op de bank, maar daar ook niet eindeloos blijven hangen. Niet te veel uren achter elkaar op mijn computer zitten, en liever niet overmatig snoepen. Fijn gezelschap opzoeken en af en toe ook weer lekker alleen zijn. Af en toe iets leuks doen buiten de deur, en soms een pyjamadag inlassen. Soms gebeurt er iets in mijn leven of om mij heen, wat dit principe verstoort en dan ben ik blij als het me lukt om weer terug te keren naar deze gedachte.
