Het enige dat ik echt wilde was een gezin. Oh ja en beroemd worden, dat ook.
Ik begon pas laat met vriendjes. Ik keek eerst alleen maar of de bewuste jongen mij wel wilde. Ik vergat bijna dat ik zelf ook nog wat te willen had.
Bij mijn eerste vriendje dacht ik: als hij maar slim is. Nou, slim was ‘ie. Maar dan van het type zelfdenkende koelkast. Hij was niet iemand die iets kon met emoties. Als ik met hem door de sneeuw wandelde dan wilde ik romantisch sneeuwballen gooien. Maar daar deed hij niet aan mee. En hij viel steeds in slaap als hij bij me was. En dat na 2 maanden verkering. Hoe zou dat geweest zijn na 10 of 20 jaar huwelijk?
Toen dacht ik: nee, slim is ook niet alles, hij moet vooral lief zijn. Mijn tweede vriendje was erg lief. Daarnaast hadden we geen gezamenlijke interesses. Dat ging dan ook niet lang goed. Verrassend, vind je ook niet?
Van mijn derde vriendje ben ik nog zuur. Hij was lief en slim, maar helaas niet in staat om een gezonde relatie te hebben. Inmiddels heb ik geleerd dat relaties niet zo’n pijn horen te doen. Door bij hem weg te gaan zorgde ik goed voor mezelf.
Ik deed dingen voor zijn kinderen die hij had moeten doen.
Na nog wat scharrels vond ik mijn ex. Ik trouwde met hem en zorgde parttime voor zijn kinderen. Hoofdschuddend denk ik soms terug aan de dingen die ik toen allemaal deed: Ik ging zelfs zonder mijn ex naar ouderavonden. Ik ging met mijn stiefdochter naar het ziekenhuis voor bloedafname. Ik haalde mijn stiefzoon midden in de nacht op van het uitgaan. Ik nam soms te veel verantwoordelijkheid op me.
Mijn ex had rijke ouders. Het huis stond op zijn naam. Als we van mijn schoonouders geld kregen om in een mooiere wijk te gaan wonen, vond ik niet dat ik daar nee op mocht zeggen. Zelfs niet als dat betekende dat we verder van de moeder van de kinderen gingen wonen. Om verschillende redenen liep het huwelijk stuk.
Ik heb nu een vriend en woon met hem samen. We hebben het huis samen gekocht. Onze relatie heeft een veel gelijkwaardiger fundament. Maar terwijl ik eerst te veel voor anderen bezig was en niet genoeg rekening met mezelf hield, word ik nu soms te snel boos op mijn vriend. Als ik denk dat hij geen rekening met mij houdt, bijvoorbeeld. Tja, dat zal wel van de weeromstuit zijn. Zolang je het er samen over kunt hebben is dat niet erg. Beroemd ben ik niet geworden, maar gelukkig ben ik wel!
